Jan komt binnen. Hij zegt dat hij eruit is. Het is het derde gesprek en er zit een maand tussen het vorige. Want Jan was op vakantie. Komt het door die rust dat hij het nu weet? Dat hij vrachtwagenchauffeur moet worden? Natuurlijk is het al ter sprake geweest, het speelt al z’n hele leven op de achtergrond mee. Maar hij beseft nu dat hij het ook moet doen. Hij weet immers alles van vrachtwagens. Hij rijdt als een vrachtwagenchauffeur. Hij parkeert in als een vrachtwagenchauffeur.….

Vragen
Die droom die altijd op de achtergrond aanwezig is. Dat horen we regelmatig in de loopbaangesprekken. Die droom komt eruit in het Loopbaanspel. Want dan stellen we vragen als:  “Wat wilde jij als kind worden?”, ‘Waar weet je veel van?”, “Wat doe je zo graag, dat je de tijd vergeet?”, “Waar krijg je energie van?”, “Wat zou je doen als je niet meer hoefde te werken voor het geld?”  Als je vastloopt weet je niet meer goed wie je bent en wat je belangrijk vindt. Het loopt niet lekker, maar je weet niet waarom. Je bent onrustig, maar waar komt dat nou door? Er is ruis. Door deze vragen ga je weer terug naar wat belangrijk voor je is.

Past het?
Maar het is meer dan dat. Uit de vragen wordt ook duidelijk wat bij je pást. Vrachtwagenchauffeur worden lijkt mooi, maar is dat voor jou wel een goed idee? Jan vindt zichzelf prima gezelschap, maar er was ook die andere chauffeur. Hij had deze droom waargemaakt en maakte lange ritten door Europa. Dat leek hem altijd geweldig, maar hij was eenzaam en miste aanspraak en afwisseling. Gelukkig kun je dan als chauffeur ook kiezen voor regionale ritten met veel contacten. En zo kwam dat ook weer goed.

Keerzijde
Want er zit een keerzijde aan deze medaille. Je kunt je ook teveel focussen op je droomberoep. Altijd al juf of verpleegster willen worden, en dan niet meer onderzoeken wat dit beroep inhoudt en voor jóu betekent. Is dit echt wel wat voor jou? Leuk, die kindjes, maar je moet ook een lesplan schrijven en die “terrorouders”, hoe ga je daarmee om? Werken in een ziekenhuis. Prima, maar dat kan ook in de facilitaire dienst of op de personeelsafdeling. Loop een dag mee op die basisschool of bij de opleiding Verpleegkunde en zoek uit waar het je om gaat: Het vak, die omgeving of toch iets anders?

 

Oh ja, de vragen
Die vragen, stel ze aan jezelf. Als het niet lekker loopt of als je onrustig bent, maar zeker ook als je je droomberoep al denkt te weten. De vragen helpen. Je ontdekt dan wat je echt belangrijk vindt en wat bij je past. En kom je er zelf niet uit, dan weet je Bureau Extravert vast wel te vinden.

En Jan?
Jan is niet zijn echte naam, maar zijn verhaal is wel echt. Hoe is het nu met hem? Is hij al vrachtwagenchauffeur? Bijna. Hij is blijven werken in de baan die hij al had en heeft ondertussen alle papieren gehaald. Het ging niet vanzelf, maar hij gaat binnenkort wel aan de slag in zijn droomberoep! Jan is trouwens ook een fervent hobbyfotograaf. Twee foto’s bij dit blog zijn van hem. Hij heeft dus nog een droomberoep achter de hand.

Genoeg over het droomberoep. Heb jij ook zo’n verhaal en wil je dit met ons delen? Doe dat dan vooral. Via het reactieformulier of op Facebook en LinkedIn. Daar delen we dit blog ook. In het blog van juni gaat het over studeren als je al wat ouder bent. Daar hebben Aafke en ik allebei ervaring mee.

Tot juni,
Tietie Visser